21. mirad gundikî di derbarê arjen arî de nivîsek xweş lêkiriye îro..



Ji beriya ko rehmetîyê Arjen Arî biçe bin ax û berên cemidî, heke mirovek du caran li "Kolaneya Hunerê" bigeriya û ew nedîtibûya esehî wî dê cara sêyê ew bidîtiya...



Heke we kesek bidîtiya ko komek ciwan wek sofîyên li dora şêxê xwe rûniştî, rûniştî ne, ihtimalek mezin ew "şêx" dê Arjen bûya...



An jî heke ji nifşkê ve dema hon li dengekê bilind yê kenê komekê babiketiyan, we dê bidîtiya ko simbêlên ""Mamê Arjenî"" bi herdu aliyan ve li ser lêva wî vekişiyane, rengê sor xwe avêtiye hinarokên wî û ew û hinek kes bi henekekê dikenin...



Heke kesek "ji derdora me nivîskaran" bihatiyan Diyarbekirê, mesela nivîskarekê ciwan, mesela Omer Farûkek bihatiya bêguman dê bigotiya ""ka em Arjen Baba"yî bibînin.



Peydakirina wî jî ji ber nefsbiçûkiya wî hêsanî bû, we dikarî hon bibêjin "hoo Arjen baba!!! em li kafeyekê rûniştine ka tu jî nayê?" ihtimalek pir mezin bersiva wî dê ""ez têm"" bûya...



Arjen Arî, sitara eyba Diyarbekirê ya tirkîaxiftinê bû ko me ew didît û em bi kurdî li kolaneyan dikenîn...



Arjen Arî simbêl û pora dirêj a kurdî bû ko kolaneyên Diyarbekirê dadigirt...



Ez ne dixwazim wî li 30ê vê mehê bi roja mirina wî bînim bîra we, ne jî dixwazim mirina wî bînim bîra xwe ji ber wê ez ê îro behsa wî bikim lê ne mirina wî, ez dixwazim behsa roja hevnasîna me ji we re bikim ko di wê rojê de hûn ê şexsiyeta wî bibînin...



dûmahîka nivîsê hÛn dikarin ji lînkê bixwînin: http://www.kurdigeh.com/details.aspx?an=453