6. çay heraretê nastîne gelî hevalên çaykolîk. ji xwe carekê ku çayê heraretê bistenda wê careke dî tu kesî venexwara. lewra mirov herçend xwêdan dide, ewçend germahiya di laşê wî de zêde dibe. eviya rastiyek zanyarî ye. yanî xwêdan heraretê di nav laş de digire, nahêle derkeve derve. bi vî yekî jî germahiya term her tim di rêzekê de sabît dimîne. ku xwêdan bihişta heraret bi avê re derkeve derveyê laş, ew dem dê germahî jî her û her zêde bibe.



vexwarina çayê jî (ne bi tenê çay, herweha tişteke germ jî) haceta ava ku bi xwêdanê re ji laş tê avêtin pêşewaz dike. ji ber ku çay germ e, dema ku dikeve laş, di heman demê de jî dikare were avêtin. û ji ber wê yekê jî ava germ a di laş de bi xwêdanê re nayê avêtin (lewra çaya ku hatite vexwarin ewil te avêtin) û heraretê her tim sabît digire.



(bnr: mîtên zanistî)