1. kurê pîrêmêrd e. piştî serhildana şeyx abdusselam barzanî nefiyî bursa tê kirin. 1919 ade di kovara jîn de ev helbest bi tirkî weşandiye.



BİR KÜRD ÇOCUĞUNUN İHTİSASÂTI



Sevgili Kürdistanı'ıma

Ah,ey vatan! Ey saha-i gam, kişver-i pür-hun!

Ey yavrusunu kaybeden mâder-i mahzun!



Nefhin beni efsunluyor ey dahme-i ecdad,

Ruhun müteselli olur ettikçe seni yâd.



İmana tekâmül veriyor hâk’kı sevmek,

Ömr-ü ebedidir yoluna canımı sermek.



O karlı tepende güneş oldukça direhşân,

Elmas gibi parlar ne güzel servet u sâman.



Yeldâ-yı gamı nur-u hayalinle geçirdim,

Şimdi ararım fecrini, dîcevri bitiridim.



Ah! Hep sana gelmek, sana koşmaktı hayalim,

Lâkin beni kış bağladı, yok şimdi mecâlim.



Kavuşmadan ölsem, cesedim dağlara kalsın,

Her şâm ve seher yâd ile buy-i vatan olsun.



Yavrularını istemişsin, hepsi de hazır,

Kim yollayacak onları, sormaz bile nâzır.



Onlar yalnız bir nakarat ile öterler,

Tehcir için tekbîri de zâhir unuturlar.



Lâkin senin evlatlarının azmi metindir,

Her azm ve iradetlinin âtisi emindir.



Çıplak da yayan da sana doğru geliyorlar,

Dağlarda o karlarda da ekser dönüyorlar.



Yolda çekil ey ah! İle çabuk eriyen kar,

Sen de yıkıl ey fırtına! Ey şems sen ol yâr.



Âh anne, güzel anne! Şu çocuklara söyle,

Hâlâ sürecek mi şu nifak ortada böyle.