11. (bnr: dÎlgİrtİna mİlÎtanekÊ)



Li Nisêbîna hemdem û rengîn

Payiza paşî dar û gul xemgîn.



Danê esirê pirî tengijîm

Bo hilmek azad, pê dilxweş bijîm



Derketim nava baxçên Girnewas

Ji kul û derdan bibime xelas...



Warekî pir xweş tev baxçe û dar

Ne kaşekî hov, newal û zinar...



Ji sal heta sal bihar û her dem

Her alî hêşîn wek Baxên Îrem.



Bi meşek hêdî, gavên pir giran

Ketim nav pêlên derya gûmanan...



Şalûl û bilbil, kewên xebxebşîn

Ser serê min re azad difirîn.



Ez wilo şad û ji xwe bi bawer

Wextekê bijîm bêderd û keser.



Kêf û şadiya me kurdên bindest

Dadigere şîn, xemê demildest...



Gurên devbixwîn, har û bêperwa

Nêçîr dikirin li erd û hewa



Berê xwe dane riya Midyadê

Xezalek rabû ji nava qadê...



Yeke pir xweşik, bi nav û nîşan

Hêviya kurd û kara niştîman...



Destvala, bêçek li vê dinyayê

Şêrê Elî be tu deng jê nayê.



Dane ser piştê bi “ewtîn, zûrîn”

Ji dev û qîlan dinisilî xwîn...



Bêmefer kete destê nemerdan

Ji wê rojê ve bûm pîrê derdan.



Bizav çênebû ji mêr û merdan

Li taxan dengê dahol û dîlan...



Gelo ev kurdên tevizî û xav

Ta kengî bijîn bêtac û nasnav?.