117. Ez, quşxanelî û mêvanê me pêşîya civînê me go em herin weqfa ismail Beşikçi zîyaret bikin jineke por kin û xwînşêrîn derî li me vekir bi ruyekî bi ken ewê em hildane hindir.

Em qasekî sekinîn û paşê jî me xatirê xwe xast em derketin. Min waxta ça ku derî girt hişê min da çerx zivirîn û min got kuro welleh ev geléê bu. Min gote quşxanelî da min go kuro eva guléé ye. Got na heyran çima çi buye ew nîn e.

Min go kuro heyran ez zanim ew e . Eger ku ew be û em herine kafeyê paşê jî ewa were yê nebaş be.

Neyse min derî da disa. Gulé derî vekir min got sizi birine benzettim de ? Got evet? Min got guléé?

Wira da 4-5 sanîya guléé mat ma *

Paşê me xwe da naskirin û me çaya gulê vexwar û em derbasê kafê bun ji pey me jî guléê hat.

Di kafeyê da shorbevan, Çîyayê mêrdînê û gêjê hazir bun.

Paşê jî tirşikvanê din jî hatin.



Me pêjîyê nasîya xwe da hev û hine glî û gazinê xwe ji hev re kir.

Paşê em derbasê dwrheqa peyivîna tirşikê kir.

.. Ka me behsa çi nekir? Qirçîn bu *

Her kes weke xwe têr , tijî û xwingerm bu .

Em arthur rimbaud va ketinê û ismet özel va derketin.

Em nazim hikmet va ketine xeberdanê û arkadaş zekaî özger ra dwrketin pihhheee *