6. qisûrê nenihêrin mixabin gotineke di cîh de ye.

ev çend roj e ez li panosê me, min ferq kir, milet zehv qirêj e û kincên wan jî.

bila kes min xerab seh neke. rexneya min ev e:

"mêrik pereyên wî hene lê aqil nake kinceke paqîj li xwe bike, aqil nake kinceke bedew li zarokên xwe bike.. zarokan di nava qirêjê da mezind dikin diavêjine nava kulfengan û ew zarok, hîne cixare, esrar, dizî, şer vs dibin.

ew diçin, zarokên wana têne dewsa wana. xortên 20-25 salî yên aqilê kala da peydah dibin. êja paşê em dibêjin bavo çima welatê me vî halî da ye.

minê bigota bira zarokan bidine xwandinê lê idî ew jî pere nake. Ji ber ku ahan 15 hezar mamisteyên kurd hildane ber behna xwe û dibêjin yê hê jî zêde be.



min îro li sûkê lib lib milet temaşe kir; ciwanên me hema tu bibêje sedîda newhêdê wana teze xebatê hatine, li ber xebata karê înşaatan destê wana serê wana mezindtir bûne û ewqas jî alîyê taşeronên tirkan ve hatine pelçiqandin. Ji xwe alîyê rojhilata tirkîyayê tu kêjan înşaatê dinihêrî kurd, kurd û kurd..

Wê rojê ez li adapazarîyê bûm, min dêna xwe day boyaxcîyekî kurd li ber yekî tirk ketîye lawekarîya min xwe şerm kir.

ez vegerime ciwanên me yê ku nû xebatê tên; ev ciwananan diçin çend mehan dixebitin pere berhev dikin û ew belengazên me wî pereyî jî didine têlefonekî tîninê memleket..



paşê dibêjin emê bizewicin.

keçikeke memleket dixwazin û roja piştî dewatê jinîkê didine ber sîlleyan û diavêjine ber derî.



pirsgirîkên memleket nayêne gotin. qisûrê nenihêrin ez tijî bûme. Qet nizanim mijar kû da hate vira da.. hema min dilê xwe vala kir û ez dixazîm hê jî bibêjim..