1. gotineke pêşiyan e.

dema kesek ji kevaniya malê an jî ji zarokekê avê bixwaze lê dema av hat kesek din bikeve navberê û wê avê vexwe, wisa tê gotin. yanî ya ku nesîbê kesekê ye, bi zorê nabe nesîbê kesek din û xêrê jê nabîne.

2. bi tecrûbeyên xwe dikarim bêjim ku diçe û gelekî jî xweş diçe ;)

dema biçûk, dema li malê yekî av digerand, û xuşka min a ji min meztir -te digo qey ne xuşk lê hewiya min e, hingî ku min zikê xwe jê diêşand- berê xwe bi avê ve dikir, wekê tajiyekî min ji kîlometreyekî wêdetir xwe çiv dida û pêşiya wê xwe digihand avê, qurtequrt vedixwar.

di nav civakê de usûla vexwarina avê jî wiha ye, dema yek avê dixwaze û av jê re tê, qedehê dirêjî ciivatê dike û dibêje:

- ka kerem kin ji xwe re avê

yên li civatê jî divê bêedebiyê nekin çi qas têhn bin jî bêjin;

- afiyet be

3. Bnr : gotinên pêşiyan/86544