kêl
[I] dirûnên girs, şêl kêl [II] kevirên ku mezelên miriyan pê tên nasîn kêl [III] gav, kat
(navdêr, mê) kevirê li ser gorrê yê ku navê kesa/ê mirî yan jî duayek li ser hatiye nivîsîn (carine jî bênivîs in). Bikaranîn: Lêker: kêl kirin, kêl dan. Navdêr: kêlkirin, kêldan Rengdêr: kêlkirî, kêldayî. Bide ber: kal, kel, kil, kol, kul
simurg56 tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver