kol
[I] 1. kêrt 2. girê biçûk ê ku ji erdê zêde ne bilind e kol [II] bêqiloç *bizina kol hînî danûyan bibe, îflah jê nabe kol [III] deyûs
1. mil (navdêr) mil, şan: kolber. ji: jitirki kol yan jiazeri qol. Bide ber: qol. 2. kolan yan kolandin (navdêr, mê) kolîn, kolandin, kolan, kûrkirina derekê bi rakirina axê jê. Bikaranîn: Lêker: kol bûn, kol kirin. Navdêr: kolbûn, kolkirin Rengdêr: kolbûyî, kolkirî. jê: kolan , kolandin, kolîn, -kol
simurg56 tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver