nivîna ji hirî û pemboyî ya ku dema razanê davêjin ser xwe
(navdêr, mê). Gotin: liḥêf/لحێف, nivînek germ û stûr e û bi hiriyê yan pembû hatiye dagirtin û mirov xwe pê diniximîne dema dinive daku sar nebe. Herwiha: lehêf, lêf. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: لحێف. Hevwate: orxan, orẍan, yurxan, yurẍanNêzîk, betenî. Têkildar: balîf, doşek. ji: ji erebî لحاف (liḥaf) ji لحف (leḥefe: niximandin, nixamtin; pêçandin). jê: lihêfçêker, lihêfsaz, lihêfsazî, lihêfvan, lihêfvanî
xendekî tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.