mifa
ûd
(navdêr, nêr) sûde, kelk, menfeet, berjewendî, wec, qezenc, qazanc, kêr, feyde, avantaj, sûd, kar, lişt, kerh, keys. Herwiha: mufa. ji: ji erebî منفعة (menfeet: menfeet) ku bi rêya menfeet → mefet → mefe → mehif → mifa hatiye kurdîkirin. Heman peyv serekaniya maf ya kurdî ye jî.. ji wêjeyê: Wisan dixwiya ku ti mifa û sûdeyek ji bendewariya li ber derîkê biçûk tine bû loma Evîn vegerî ber maseyê, nîvî bi wê baweriyê ku belkî kilîlek din li ser wê bibîne yan jî cure pirtûkek rêzik û regezan ka mirov çawa dikare xwe biçûk bike.. jê: bêmifa, bêmifatî, mifayî, bimifa, bimifatî, bimifayî, mifadar, mifadarî, mifader, mifaderî, mifaker, mifakerî
xendekî tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver