pêkenî
1. elewat 2. rêşkeniyê alemê *“gur pîr dibe, dibe pêkeniyê kûçikan”
(navdêr, mê) komedî, mîzah, qerf, henek, pêkenok, tinazî, esprî, galte, nukte, îronî, yarî. Bikaranîn: Lêker: pêkenî bûn, pêkenî kirin. Navdêr: pêkenîbûn, pêkenîkirin
simurg56 tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver