1. berhema nivîskî ya herî kevin ku bi kurdî bi zaravayÊ lorî ji alîye baba tahirê uryan ve di sedsala 11an de hatîye nivîsandin.

2. egêr dil dilber be, ma dilber kî ye

eger dilber dil be, navê dil çiye,

ez dil û dilber tevlîhev dibînim

nizanim ku dil kî ye û dilber kî ye.(baba tahirê uryan)

3. bijîn ewên ku her şev te dibînin

guh didin te û bi tere rûdinin

eger ez nikaribim te bibinîm

ez ê bibînim ewen ku te dibînin.

/baba Tahîrê hemedanî/

4. Alemê de kes nebe wek min, amîn

Wek min kes nebe di ev dîn û ayîn

Her ê ku bi halê min bawer nîn e

Weke min be, weke min be, weke min



baba tahirê uryan

5. şev tarÎ rê bi kevir Û ez mest

qedeh ket ji destê min qe neşkest

parêzê wê xweş parêziyÊ dike

eger na sed qedeh bê ketin şkest

6. Evîndar ew e ku herdem bi bela be;

Mîna Eyûb bi kurman mubtela be;

Weku Hesen binoşe tasa jehrê

Mîna Huseyn şehîdê Kerbela be.



baba tahirê uryan

7. Ezîzno, qedrê hevûdu bizanin.

Ku ecel wek kevir, em weke cam in.



WERGER: SABAH KARA

8. Ji ber wê sabah kara aqil avêtiye

9. dilo riya te b'asteng û kevire

ji ser çerxa felekê dibuhure

ku ji te tê, çerm ji goşt bidirîne

da ku barê te, hê siviktir be

ji lorî: sabah kara