1. Pirtûka Îbrahîm seydo aydogan e. (Di destê min de ye lê min hîn nexwendiye :( )

2. pirtûka ku bi saya danegeha tirşikê xwendîme.
Piştî xwendinê, hêmayek weha di serê min da pêk hat ku nîvîskarê pirtûkê “ di demên kişandinê” de dest avêtiye penûsê û vê pirtûkê nivisandiye
Aliya bikaranîna zimên ve pirtûk xweşiya min hat. Çêkirin û bikaranîna hevokan rêk û pêk e, hema tu kemasî tê da tune. Dema tu destpêdikî tu nikarî xwendinê pirtûkê berde, mijar te dibe heta dawiya pirtûkê. Bona nivîskarekî ev ne karekî hesan e. Zimanê pirtûkê evqas xweşiyê min hat ku ez dikim hemû berhemên wî nivîskarî bikirim û di demekê kurt de bixwînim.

Lê belê wexta xwendina pirtûkê de hin caran hinek vegotin dîmenên fîlmên "ferdî tayfur, nurî alço" anîn bîra min. nivîskar, hinek jî şoreşgerî, romantîzma arabeskî tevê mijarê kiriye.
Di pirtûkê de tim baran an jî berf dibare, lehengê pirtûkê bona hestên xwe yî xurt bi wî avayî aniyê zimên.

Robîn piştî çend salan evîndara xwe ya berê li kolanekê diyarbekîrê de dibîne.

Nûşîn li ser çongan xwarî erdê bû. giriya. Hutikên xwe li erdê dixistin. Carê jî serê xwe radikir, bi çavên xwe yên sorbûyî ko hêsir ji wan dibariyan li wî diniherî û diqêriya.
Robîîîînnn…
Denge wê digihîşt heta guhê robîn û dikir ko guhê wî biteqe.( r.174)

Pirtûk 183 rûpel e. 24 caran “kil kirin” hatiye bikaranîn.
Bi kerb serê xwe kil kir.
Milên xwe kilkirî bûn.
Lêwik destê xwe ji wî re kil kir.
Keniya û serê xwe kil kir.
Ser, mil an jî destê xwe kil dike.
gotinên wekî “hejandin, bakirin, xwar kirin, çerxkirin, rakirin, livandin, danîn, lerzandin, helkirin lebitîn,” hene ku meriv hin caran bikarbîne.