1. van rojan bi saya nîqaşa rênas jiyan û nubiharê meseleya maf û diziyê kete nav galegalên me, de ya bi xêr... lê ku mirov baş dêhna xwe bide xebatên werger û berhemên wêjeyî, rastî diziyên wisa ecêb tê ez bixwe carna dipirsim yaw ew kes gelo qet nefikirine, sibê yekî rabe û van tiştan bide ber hev... binerin meydan hewqas vala ye, a rast divê wêje û exlaq bibe xema me lê ne şexsiyet û nivîskar,....