1. Berê Li gundê me de, xanima şêx re xelk bona hurmetê xwe nişan bide “ablo” digot, milet, navê wê tenê hilnedida devê xwe, peyva ablo tenê ji bo wê dihat bi kar anîn, ablo = xanima şêx bû, li gundê me de jinên pîr re xûçê, xwûşkê dihat gotin lê ablo tenê ya wê bû.



Çawa di nava tirkan de peyvên îngilîzî yan jî peyvên biyanî milet perestîj dike, texmîna min kurd jî bi vê şiklî hereket dikir (di salan 90 an, piçûktiya min de, beriya pişîka me ya pirço jî hê tirkî nizanibû) kurd jî mîna wana ye belkî… wekî gundiyekî ji wê re nedigot xûçê ji ber ku xûçê fatê bû, besê bû, xato bû lê ew ne wekî jinikekê gundî bû…

2. wê rojê min ji jineke çil salî re go "abla" jinik di cihde got " jixwe tu ji binî ve têk çûyî" mi go wî çima? go herkes zen dike ku ez keçeke "lîselî" me. ( oy bavo :o) lewre " beni kaybettin" mala xwedayê berz û bala ku hebe bila ava be ku ji te re nemame.*

3. (bnr: xwehê)

(bnr: xwuhê)

(bnr: xwuhkê)

(bnr: xwûşkê)

4. xwuşka mezin. peyva kurdîya wî dibe ku hindaye an tuneye. bi kurdî ji yên mezin jî yên piçûkra jî dibêjin xwuşkê an xwuşka min an jî xweha min.