1. Hêmaneke ya rexnegirî û dahûrîna romanê ye. Bi kurtasî mirov dikare bêje: Hevreçûna dem û mekan e..

Piranî di romanên realîs de derdikeve holê.. Mekan û dem qaydeyê hevdû ne. Tu caran nakevin dijberê hevdû.



mînak, mekan qesreke dîrokî be, dem çi dem bile bila ew dem be, ew mekan bûyerên kevin zindî dike. Dem bi amûr motîfên di wê qesrê de ber bi demên berê ve diçe...

2. ji peyvên kronos û topos hatiye dariştin ango dem û mekan

ev têgeha ha ji hêla bakhtinî ve hatiye afirandin..

dem û mekan her gav girêdayî hevudu ne tu car bûyera ku di dema ha de diqewime û mekana ku tê şayesekirin, nikarin ji hev veqetin, her paydeyeke hevpar heye..

li gorî vê têgînê hemî berhem xweyî dem û mekanê ye ango kronotopa hemî berhaman heye