1. Hîseke hebkî pîs e. Gellek meriv ji tirsa vê hisê nikarin tekiliyên xwe xelas bikin û dest bi tekiliyeke nû bikin.. Lê divê meriv ji bîr meke, qet diyar nabe ku ji ku dere çi derdikeve an jî çi li benda te ye. Ger tiştek xelas bibe -jixwe mirov hîs dike xelas bûye an jî nebûye- rêya xwe binêr û dom bike. Rast e destpêke de tu yê piçkî xemgîn bibe lê ma ev jî xweş nîn e. Her roj ken û coş nabe heyran. Rojeke jî beytocan veke û bigrî. Ev jî qetek ji jiyana me ye.

2. di heqê vê meselê de gotineka pêşiyan heye

(bnr: ne xort ji bo te diqedin ne jî keç ji bo wî)*

3. ji xwe veqetandin, bi hîsa "ezê yeke wê/î zêdetir bibînim" ve yanê dema ku êdî hezkirin namîne dest pê dike. ji ber wê bawer nakim ku di kesekî/ê de hîseke ku weke "edî qet yeke mîna wê/î nabînim" hebe. lê eger veqetîn ligel hezkirinê jî çê bibe wê demê helbet we hîs peyda dibe û heya demekê dikşîne.

4. miijaara ku zikê mere bi kesê/a ku ev mjar vekirî dişwite.

5. êşa hemû hezkiriyan e. lê bi qasê min dîtiye û jiyaye, belkî tenê %10 rast be.

ger hestek wisa bi we re çêbûbe, nexwe we bi rastî jî gelek hez kiriye. ger we bi rastî jî hez kiribe, nexwe jixwe çavên we gîrtî bûye. ger çavên we girtî bin, helbet ew bawerî wê bi te çêbe ku kesek din mîna wî/wê tune li welatê tu lê dijî.

6. Ev hîs bi zilaman re tam çawa çêdibe nizanim lê ez wexta dibêjim êdî kesekî wekî wî nabînim, pirseke din dide der: Gelo ez ê yekî ji wî çêtir bibînim?
her tim jî wisa dibe. Yekî ji wî çêtir dibînim. Ji ber ku bi her êşê re, bi her temenî re em mezin dibin. Em fêrî tiştên nû dibin. Em dizanin çi dixwazin çi naxwazin û hilbijartinên me jî li gor wê diguherin.