1. meşûr e, carna wek jinbab jî derdikeve.

gelek meselok û çîrok û gotegot li ser hatine gotin.

zir-dê, jina bavê mirov e, lê ne dêya mirov a esîl e. bi giştî dema jin dimire mêr diçe carek din dizewice; êdî ew dibe jinbava zarokên ewil. an jî "dujinî" ye.

gelek mesele li ser he ne; jinbav zarokên din xweyî nake û qedrê wan nagre, tiştên spehî û xweşik dide zarokên xwe, yên pîs û qetayî û kevn dide zarokên dî.

di gotgotekî de, zarok wilê dibêje jinbava xwe:
"jinbavê kafirbavê
ez birçî ber dolabê"

meselek:
dibêjin jinik ber mirinê ye, radibe wesiyetekî çêdike û dibêje dema ez mirim bila destê min jê bikin û bikin nav milkisî de, dema jinbav li zarokê min bide bila bi vî milkisî li wan bide. cihê destê dêya mirov naêşîne, lê ya jinbavê ne wilo ye.

2. jinbavê jinbavê ez birçî me ber dolavê

bnr: gotinên pêşiyan/85909

3. damarî yan dêmarî

4. zarok ji jinbav hez nake