1. mixabin tişteke rast e. bi taybetî bakurê kurdistanê di nav civakê de xwendin û nivîsandina bi kurdî çalakiyeke marjînal e. civak ji ber vê çalakiyê, te marjinal dike, tenê dike. di nav wan de xwe weke biyaniyekê hîs dikî. tu yê bêjî qey xwendin û nivîsandina kurdî karê fezayîya ne. ji bo wan ev çalakî tişteke pir balkêş e. mixabin vê gavê em evqas ji xwe dûr ketine. tişta zêdetir girîng jî civaka me hay ji realîteya xwe nîne. tiştên ku her diçin marjînal dibin, mixabin ber bi kêmbûnê, biyanîbûnê û di dawiyê de ber bi wendabûnê ve diçin.

2. Peyama nazim tolhildan nivîsandîye rast e. Xwendin û nivîsandina kurdî bi rastî jî hatîye marjînal kirin. Vî havînê dema ez çûme gund destê min de pirtûka qesra balinde yên xemgîn ya bextîyar elî hebû. Hevalên min ên ku zaningeh xilaskirine û yên heb nexwendine bi nêrîneke qey min zimanek biyanî dixwend li min mêze dikirin.

3. min îro vê tiştê ceriband: pirtûkfiroşa kurd a pirtûkên kurdî difiroşe, nivîsandina kurdî nedizanîbû. min got, wex li minê! de were ji xelkê re bibêje, hûn çima nizanin kurdî binivîsînin...

4. hezar heyf û mixabin rast e, heye.

min hîna nû çend çîrokên rojen barnasî ji pirtûka wî ya bi navê hingê xwend. bi taybetî ji van çîrokan heft xwezil bi wan roja bi zimanê xwe yê zelal û herikbar ez pir kêfxweş kirim. mijarên çîrokê jî bala mirov dikişîne. pêkenok û mijarên bêhenek û girîng di nav hev de bi tameke nas, şîrîn û gundewarî ye. ên dizanin, fêhm dikin ez qala çi dikim.

têbinî: min ev peyam di sala 2018an de nivîsiye lê min neweşandiye.