1. Zimanê ku li yewnanîstana kevnare û rojavaya behra spî di navbera sedsala 9. (beriya zayîn û 6. (piştî zayînê) de hatiye axaftin û emilandin. Zimanek mirî ye û ji xêynî lêkolînên zanistî û edebî nayê bikaranîn. Sê heyamên wê zimanê heye: arkaîk, klasîk û helenîstîk. Di warê gramer, bilêvkirin û alfabêt de Ji grekîya rojane cûda ye. Berhemên navdar yên grekî ku îro tên xwendin bi piranî di vî zimanê de hatine nivîsandin. Yek mînak destanên odysseia û îlyada yên homeros di vî zimanê de hatiye nivîsandin.

2. zimanê ku hema hema bêje hemû peyvên wê yên bingehîn (basic vocabulary) û yên kurdî zêde zêde dişibin hev û her du jî ji yek kokê tên. ali karduxos

van tiştên alî karduxos dibêje dibe ku ji nîvî zêdetir rast bin. çimkî em dizanin zimanê grekîya kevnare, zimanê kurdî û gelek zimanên din ji zimanekî werar bûne. (bnr: proto-indo-european language)

şiroveyên wî yên li ser etîmolojîya kurdî çiqas zanistî ye, nizanim.