1. mijara ku ji aliyê min ve hatiye vekirin.

gelo mirov çi bike da wext derbas bibe an jî
heke mirov çi bike xwe ji bîr dike , xemgîniya xwe ji bîr dike?

2. Waay beeeh çiqas xweş* hege hezkiriyek min heba minê pêşnîyar rêz kira ji bo te lê mixabin û sed mixabin:( ma çiyê min kême heeeiiihh*

3. Rewşa ku li gorî merivan diguhere. Hinek hene di rojê de ji bîr dikin hinek jî hene (yên wekî min) ku şeş meh piştî veqetandinê hê jî di nav kul û kesera çûyîna hezkiriya xwe de ne.

Demek dirêj min li ser vê meseleya riyên jibîrkirin û qet nebe nefikirîna wê mirovê gelek serê xwe êşand. Lê ne riyên ku min dît û ne jî pêşniyazên heval û hogir ên derûdora min kêrê dawîanîna vê êşê hatin mixabin.

Tiştek nelet e.

4. Rewşa ku dermanê wê zeman e. Hêdî hêdî hîn dibî û qebûl dikî. Ew te wenda dike dev jê berde. Yên baştir derdikevin pêşiya mirov.

5. Heta îro nehatîye serê min. Lê serpêhatîyên hevalên min hene. Mînak, hevalê malê min.. piştî memûrtîyê, keçik dev ji hevalê min ber dide. Heval dibêje şeş meh nehatime ser xwe. Dinya ji min re bûbû zîndan, bêwate, vala.. heta dêya wî jê re dibêje “êdî şunda Sedem ev keçikê te xemgîn bibînim şîrê xwe ji te helal nakim”. Piştî vê gotina grîng hevalên min tê ser xwe.

Li sersalê pêwendîya min bi keçikê dest pê kirîye. Sê rojan carekî em pev diçin. Li baş e dawî de em hev tên. Ger dev jê berdin çê bibe wê xemgîn bibim Lê ez bawer nakim dinya ser min were. Xwedê xêr ke, lê naxwazim ev tişt çêbe. Ji berdila xwe hez dikim lo. Kurmanc e, kurmancî jî baş dizane. Peyda nabin êdî *

6. hatîye serê min. ez dikarim bi tecrûbeya xwe bêjim ku pêşniyara herî girîng û kêrhatî ev e:

ji xwe re hezkirîyeke/a din bibînin, dê derbas bibe.

hest û hişê mirovan bixwe, otomatîkman dê vê yekê bide ji bîr kirin, yanî dermanê berdanê kesek din e. angu panzehîr zehîr bixwe ye.

heta bi kesek din re nekevî têkilîyê hindik be jî ew xemgînî, êş û bîr dê bimîne.

pêşniyareke din; stran, helbest, kitêb, fîlm, hwd., tiştên ku wî/wê bîne bîra we ji xwe dûr bixin. alkolê bi şev zêde venexwin, şev ji xwe melankolîyê bi xwe re tîne, di ser de jî muzîk û serxweşî bivê nevê dê "ex" (bnr: eks) a wê bîne bîra we.

hin mijûlahîyan an jî hobîyan ji xwe re bibînin, ev yek jî dê bike ku ew kes neyê bîra we.

baş baş.

7. Gulê xan min nedizanî ez û tu em ê rojekî heman demê li heman hestan biqelibin. Wek Mele Nisredîn dibêje bes yên jikerêketî dikarin ji halê jikerêketiyan fêm bikin, yên din tenê dikarin şîret û qewîtiyên teorîk bidin. Divê pêşiyê vê hestê pênase bikim. Rêzikeke Özdemir asaf heye dibêje ''ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi'' yanî tişteke mîna mirinê çêbû lê tu kes jê nemir. an wekê ku kemal varol dibêje;

''bazen bir musluk sesine bile uyandı gözlerim, bazen hiçbir
şeye uyanmadı. senden önce bin cümleye açılan ağzım,
senden sonra bir harfe bile uzanmadı. benden sana ne kaldı,
bilmedim. bulutun geçti, rüzgârın geçti, yağmurun geçti. bütün
gün elimde bir dal parçası: ikiye bölüp durdum toprağı. bir eve
döndüm bazen. her gece açık tutulan bir radyo: pink floyd: hey
you! bu taşı kaldırmama yardım edecek misin? bazen, oyuklu
bir kayaydım. bir sığırcık sürüsü geçmeyegörsün, bakır çalığı
bir dağdım bazen. her yangına ateş taşıdım da seni uğurlarken
yoluna su döktüm. üç defa öptüm alnından. üç defa geçtim
aşk kelimesinden de artık geçmem harfinden dedim. bazen
gökyüzüne baktım, bazen toprağa. her taşın gediğinde
bilmediğim bir şey aradım. hayattı, çekiyordu, içine istiyordu
bazen. gitmedüm. bir eve döndüm bazen. boşluğuna akşamlar
silkelenen bir eve. merdiven sayısı değişmeyen bir eve. bütün
duvarlarında su sesi işitilen bir eve. topuk sesleriyle konuşan
bir eve. açılıp kapanan kapılarıyla bir eve döndüm bazen.

dünyaya sığdım da, bir yatağa sığmadım bazen.''

(‘’Carina heta bi dengê kaniyekî jî ji xew hildipekîm, carina
Jî bi tu tiştî şiyar nedibûm. Zimanê min ê ku berî te li bi hezaran peyvan
Digeriya, piştî te li peyvekî jî negeriya. Ji min çi ma ji te re, nizanim.
Ewrên te vebûn, bêya te danî, barana te vekir. Tevî rojê di destê min de
Qirşek: min bi erdê re bir û anî. Vegeriyam malekî carinan. Li ser radyoyeyeke
Vekirî: Pînk Floyd: Wa ewê li wê! Dikarî arî min, vî kevirî ji vir rakî? Carinan jî
Bûm teht û latên tijÎ kun û qelîştek. Refên reşêleyan çawa xwe li min diqelibandin te yê bidîta,
Carinan jî bûm çiyayên ku bi ser rengê sifir ve diçin. Bi agir min xwe digihand hemû cihên agirgirtî
Lê piştî te pişta xwe da min, min av reşand. Sê caran min tu maç kirî ji eniya te.
Peyva evînê, ku ev bÛ sê car xwe jê didim aliyekî lê êdî nikarim xwe ji herfeka wê jî bikim.
Carina li ezmanan û carinan jî li erdê, min çavê xwe lê zîq kir. Di binê her kevirekî de li tişteke
Ku ez jî nizanim çi ye, geriyam. Te dît giyan e, te berev xwe ve dikişîne, te li cem xwe dixwaze
Carinan. Neçûm. Min da ser rêya malekî carinan. Ku bi ser de êvaran dadiweşînin.
Ku hejmara derînceyên wê her yek e. Û di hemû dÎwarên wê de dengê avê ye tê.
Maleke ku bi dengê pahniyan re civatê datîne. Vegeriyam ser malekî
Ku deriyên wê yek vedibe yek tê girtin.

Heta li dinyayê jî hilhatim, lê li nivînekî hilnehatim.)

Niha divê çi bikî? an divê çi bikim? xwe bidim ber bayê zemên? an di aşê êşan de bihêrim? an wekê pêşniyara Baranyan xwe bavêjim himbêza derewekî, xwe jî, wê jî bixapînim, biêşînim???

Cara ewil e xweziya xwe bi girî tînim.
Xwezî min bikariya bi têra dilê xwe bigirîm! Vê jehra ser dilê xwe vereşînim! Vê xweliya ser xwe daweşÎnim!

an guhê xwe bidin nesîb eya abbas ehmed û saksafona pê re:

''nesîb e, nazika min, her tişt nesÎb e
rojekî em ê hev bibînin
mîna xerîba
xwezî berî dûriyê herdu mirîban, li min!''

''wa xwudêoo ev çi tîr bû, te li vî dilî da?!''

wek bi gotineka pêşiyan a tirkî dibêjin ''kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmazmış'' (gur zivistanê li dû xwe dihêle lê sir û seqema xwarî tu carî ji dilê wî dernakeve.) an bi şêweyeke poetîk, ji rêzikên kemal varol:

''acı geçiyor
acı geçiyor
acı elbette geçiyor
acı çekmiş olmak geçmiyor''

(êşa evînê datîne
êşa evînê datîne
çawa be rojekî êşa evînê datÎne
lê ew hesta ku mirov pê êşiyaye danayne û ji zikê mirov dernayê.)