1. mijara ku mirov tu tiştî jê fêhm nake.

2. romana mehmet uzun

3. romaneke nuwaze ye. bi 384 rûpel e. dema min hê nû dest bi xwendina vê romanê kiribû, min yek rûpel di nav saetek de diqedand. car hebû ji saetek zêdetir dibû. min hevokan binxêz dikirin. pir caran dibû bo bendek deh car ji rûpelê diçûm ser ferhengan û vedigeriyam, diçûm û li ferhengê asê dimam, 15 deqe şûnde vedigeriyam. min xwendina gelek hevokan bideng dubare dikir û ez diketim nav xeyalên di ahenga hevoksazî û helbestanehiya peyvên wî ên li dû hev.

roman dirêj e, qala wî jî dirêj e. karakter û mekanên vê romanê qet ji hişê min naçin. dema min dixwend min fam dikir ku payebilind e. îro ez lê dinêrim, sehne û bûyer (ên dîrokî û ên rojane) ên di romanê de, bi hemî hurgiliyên xwe di hişê min de bicî bûne. ew hest û her tiştên wê. xwedê zane ev roman şaheser e, mehmed ûzûn jî nivîskarekî mayînde ye.

4. yekem pirtûka min bû ku min kurdî xwendibû. çend sal berê bû min xwend. Tiştê dizanim uzun ji ber vê pirtûkê ket hepsê. Jixwe herçiqas naveroka pirtûkê utopik be jî dihat fêm kirin ku cihê behs dikir Tirkiye bû.