1. seyrangeheka li ser rêya nisêbînê ye, di rastiya xwe de li ser midyadê ve ye lê nizanim çima navê wê bi nisêbînê re derketiye, hevalekê min ê midyadî her gav û seet ji vê yekê gazindan dike.. ava wê gelek xweş e lê ji ber ku li herdu aliyên avê jî cihê rûniştinê hene û bi piranî yên têne bi malbatî têne, derfeta xwekirina avê yanî melevaniyê çênabe, lê vê paşiyê dema ez û çend heval em çûnê, hingî tesîsekî bi sebeba ku şÎna wan heye cihê xwe girtibûn, û cihê ku tesîsa wan lê jî di dawiya avê de bû û ji çavan jî dûr bû..

axirê me têra dilê xwe, xwe kir av û em derketin..

dema hûn çûn hûn bi xwe goştê xwe bi xwe re bibin û hûn bi xwe çêkin hem xweştir e û hem wê erzantir li ser we bisekine.. û eger kêfa we ji dawetê re tê, ji xwe serê her quncikekî kemençejenek heye hûn dikarin di berdêla buhayeke biçûk de kemençejenekî bgirin û têra dilê xwe govendê jî bigerînin..

3. ev çil salê min e ez li nisêbînê dijim, min ava spî ne bihîstiye. ava spî li kuderê ye oxlim :-)

4. Bi awayeke xwe dirêj kirî li ser textên lêkirî de di binê lingê mirovan ava spî, zelal û sar diherike. Wekî nola bihuşt e, jiyan e. Zehf xweş e. Heke keysa xwe bibînin herin yan jî li benda fersenda xwe bin herin, (bnr: heskîf)ê û avaspîyê bibînin. Poşîman namînin.

5. an go serê avê. navê newalekê ye. av zelal e. newal şîn e. cîhekî xweş e. texmîn dikim ji ber di jêra newalê de ava reş yanî avek şolî derdikeve navê serê avê kirine ava spî. navekî nû ye.