1. Louise Gluck di sala 1943an da li bajaré New York Cityé ji dayîka xwe bu. Malbata wé ji ber zilm u zordarîya tirk û misilmanan li ber Çîyayé Araraté koçî Amerîkayé kir. Helbestvan a bi nav û deng di berhemén xwe da zédetirîn behsa koçberîyé, mirin û imkanén ji hevdu hezkiriné kir. Di sala 1990an da pirtuk a wé ya bi navé (bnr: ararat) hat weşandin, di vé pirtuké da bîranîn û hestén malbata xwe ya koçber anî ziman.


Matîns

Ku min gotibe jî ez ji te hezdikim, min biborîne, én bihéz hemasa vira dikin ji ber ku én béhéz xwe davejin ji bexté tirsé.
Ez nikarim hezbikim é ku min fehm ne kirîye.
Û tu jî çu tiştî dîyar nakî; tu dara gîjoké yî? é ku her tim eynî dimîne , li eynî cîh î.
An jî tû mijmijok î? Bébiryar,péşîyé héşin dibî li piştekî bi nav beybûnén pembû; saleka din mor vebikî li nav baxçeyekî gulan da.
Ger ku tu fehm bikî;
çu wateya van hemûyan tune li gorî me,
Ew bédengîya vé fikra te derdixe holé; dîyar dike ku tû her tişt î, mijmijok û dara gîjoké, gula tenik û beybûna qewîn.
- Ji me ra jî tunebuyîna te bawerkirin dimîne , ev e a tu dixwazî em bawer bikin?
tu dîyar dikî bédengîya xwe ya sibé zu ,bi vé ré.
Hé kulehan pîyén xwe ne xerxitandin e.
Pisîkan jî hev ne xistîn e li hewşé.