2. bakur

Ne sed sal ewê hezar sal dî jî ev azîneya bişavtinê ku li ser kurdan dihê meşandin bikude gelê kurd ji nû ve xwe geş bike û ser keve. Ev rastiyeke.

Tunekirin û qedexekirin û bişavtin hêsan nîn e. Dualî ye. Aliyê ku dixwazê bişavtinê bikê divê gelek zêde bi rêkûpêk be. Aliyê ku tê xwestin werin bişavtinê jî divê vê bipejirênî, dijwarî dernexê.

Bi kurtî û kurmancî li bakur li berê mijara têkoşîna hebûnê mijara bişavtina bixwe heye.

Em mala xwe bar kirin. Çûn maleke hêj firehtir bi cih bûn. Li qata jor kurdekê ji meletiyê heye. Cara ewilî xwe wek tirk da nasîn. Pê re xuya bû ku em kurd in. Got ez jî kurd im. Lê naxwazim bibim kurd. Çimkî ne ziman bi min heye. Ne dîroka kurdan dizanim. Çanda kurdan nizanim. Tenê dizanim malbata min kurd e evqas. Digel vê her tim neheqîyê li kurdan tê kirin. Ez naxwazim li me jî neheqîyê bê kirin. Û ez evîndarê stranên kurdî me. Gelek hez ji stranên kurdî dikim.

Bi kurtasî, evqas qedexe û zordarî nikariya ew ji kurdbûna xwe dûr bixê lê ew êdî bixwe jixwe dûr dikeve. Em jî bi henek gotin qey bi xwe şûştinê kurdbûna yekî paqij dibe? Hûn bi çi xwe dişon?

Ev cîraneke min e. Êdî li malbata me jî wekî halo hene. Taybetiyên mirovên wisa ev e ku tu car zilm û zorî nedîtin e. Ango kurd li axa xwe serbest bûba û çu zordarî nedîtibana jî ew kesên ku min li jor dabaşa wanan kiriye ji bo kurdan bêsûd bûba dibe ku zerardar jî bûbana.

Dîsa ku em werin dabaşa xwe ya rast ku em bêjin normal e li bakur rewş bi wî awayî bê û zilm û zorî pir çêbûne li bakur tenê xwe bixapînin û evqas. Asayî kirin bi xwe re qebûl kirinê biêne. Qebu kirin bi xwe re tevizîbûnê û ev jî bi xwe re îxanetê tîne.

Em gelê bakur bêbihane heta hetayê zimanê xwe biparêzin û xwedî derbikevin. Ku em nikarî biparêzin, ziman çû, dîroka xwe ev jî ji bîr kir çanda xwe, çand çû mejiyê xwe ... . Jixwe mirov li ser ramaneke wisa be tu car winda nabe û winda nake. Lê hê di serî de tiştên ku di nav kîjan rewşê de rû bidê jî nayên qebul kirin biên normalîze kirin winda kirina resen ev e jixwe.

Em li bakur ev e tenê sê sed sal e pile bi pile zordariyê dibînin. Ku dîrokê binêrin netewên ji me sed car zêdetir stem dîtine hene. Rewşa me ne normal e. Divê newê normalîze kirin. Encama vê rewşê jî ne normal e.

Li her derê di her platformê heke pêwîst bibe jî bi rêya rewş amade kirinê divê xwe û derdora xwe tenê bi hevokekê jî bê hoşiyar bikin. Rewşa xwe bînin ziman û bidin zanîn. Bi wî awayî di her rewşê de mirov li ser xwe dimîne û natevize. Li rojava û başûr û rojhilat ev heye. Li bakur kêm e.