3. ÇEnd ta ji keziyên jinebî



Di paşila xwe ya kavil de bêriyên naşî

bi sebrikan xwedî dikir

bi bendemayînan kedî dikir



serê pêsirên wê tim bi hinne bûn

amedebûn ji her dawetê re



roj,êvarekê di nav herdu pêsirên wê de çûbû ava

bi dû kurtêlên tirêjan diket

ji bo roj hilê di paxila wê de

xwe dispart darên ziyaretan

çend ta ji keziyên jinebî

kir hêvî û girêda

li şaxek dara ziyaretê

(gulîzer,keziyên jinebî,r,22)



Ji helbesta jor jî diyare ku ev xatûna hêja kurdiyeke kevn,arkeîk ku hemî sosyolojî,erdnigariya kurdan di nav xwe de dihewîmîne bi pisporane kartîne.. meriv xwe di nav vegotineke folqlorîke tîr de dibîne. helbet karanîna folqlarê gorê rê û rêbazê xwe hem avantaj hem jî kêşeyeke gelek giringe di edebiyatê de. lê ez di wê baweriyê de me ku folqlor û tesira şêwaza sitranên dengbêjiyê kurdî, tercîha peyv û gotinên orjîn di helbesta gulîzêrê de ne pirsgirêke , xweş gotin, cewher û baskfirehiyeke di cî de ne.