1. Dîroka kehreyê ji têgiya elektrostatîk dest pê dike. Ev têgi cismên bi bandorêm mîna pêxistinan ve bidest xistina barên kehreyê dikare were pênase kirin. B.z. di sedsala 7. De thalesê ji mîletosê cara yekem bûyera elektrostatîk çavdêrî kir(kehrebara zer bi rûyekî hatiye xistin û ev kehrebar cismên têvel kişandiye xwe). Dîsa tê zanîn ku hindek hîtîtiyên berê keşf kiribûn ku kirîstal, xweliya germ kirî dikêşe.

benjamîn franklîn(1706-1790) bandora serikên tûj di ragûhestina kehreyê de keşf kir û bû sedema dîtina paratonerê. Franklîn, di sala 1752 yan de di cerbekê de li serê benê bafirokê mifteyek girê da û daxuya kirin ku brusk valakirineke kehreyî ye. Piştre 3 zanyarên li ewropa xwestine vê cerba bi talûke bikin lê jiyana xwe ji dest dane.

Xebatên li ser kehreya herikbar (elektrokînetîk) di salên 1700 î dest pê kirin. Di sala 1790 î de galvanî, raçav kir ku masûlkeyên beqa bi sînyalên kehreyê dilive. Gengeşeyên di navbera volta û galvanî yên li ser vê mijarê di sala 1800 î de bi nûvedana pîl bi dawî bû. Volta di 1801 î de ji hev veqetandina avê ( elektrolîz) pêk anî.

Di 1827 a de ohm berxwedanê pênase kir û têkiliya herk û ciyawaziya potansiyel saz kir(zagona ohm). Di 1848 a de kîrchhoff, çavdêriya feşkilîna herka kehreyê li ser vedorê(devre) bi kîjan bingeha dibe kir. Di 1841 î de joule dîte ku herka kehreyê li ser vedorê dibe sedema germahiyê. Di 1859 an de plante têgiya akumulator avête holê. Di 1879 an de edîson lemba akor ya bi filamana karbon çê kir. Di Xebatên heya sala 1904 an domiya de hat fêm kirin filamana(têla zirav ya ji germahiyê re pihêt) herî lihêtî tungsten e.

Pêşketinên zanyarî yên di qada kehreyê de piştî van dîroka heya roja îroj jî pêşve çûn didome.