2. çend rêz ji destanê ku di romana mehmed uzun ya bi navê tarî mîna mirinê ronî mîna evînê de derbas dibin.



gilgamiş bi gotina dûpişk-merivî kir;

di nav daristanê de, xwe da ser riya royê,

ber bi aliyê çiyayê ku ro jê hildihat.

wî bi qasê qonaxekî rê birî,

tarîtiya ku dora wî rapêçabû, hîn bêhtir bû.

ronahî nîn bû, gilgamiş pêşiya xwe, paşiya xwe nedidît.

wî du qonax rê birî, lê tarî zêde bû.

ronahî nîn bû, gilgamiş pêşiya xwe paşiya xwe nedidît.

wî sê qonax rê birî, tarî zêdetir bû.

ronahî nîn bû, gilgamiş pêşiya xwe paşiya xwe nedidît.

wî çar qonax rê birî, tarî hîn zêdetir bû.

ronahî nîn bû, gilgamiş pêşiya xwe paşiya xwe nedidît.

wî pênc qonax rê birî, tarî hîn zêdetir bû.

ronahî nîn bû, gilgamiş pêşiya xwe paşiya xwe nedidît.

wî şeş qonax rê birî, tarî dîsan zêdetir bû;

ne pêşiya xwe, ne paşiya xwe dikaribû bidita.

wî heft qonax rê birî, tarî dîsan hîn zêdetir bû;

hew dikaribû pêşiya xwe, paşiya xwe bidîta.

gava wî heşt qonax rê birî, bi ax û wax qîriya;

ne pêşiya wî, ne paşiya wî dixuya.

piştî qonaxa nehan, hênkahiya bayê bakûr bi rûyê wî ket;

lê tarî giran û kûr bû; ne pêşiya wî, ne paşiya wî dixuya.

piştî qonaxa dehan, êdî ew gihîştibû dawiya rê.

piştî qonaxa yanzdan, tîrêjên berbangê xuya kirin.

û piştî qonaxa donzdan,

tîrêjên royê mîna lehiyekê herikîn