4. ev qi̇smê helbesta camêrê qaşo aşiqperwer ê doxinsist bo nêrîn û têgêhiştêna wî bi tena serê xwe ji bo xwedan aqil û feresat bes e, heta zêde ye jî kerem kin:

''Dörtnala gelip uzak asya'dan

akdenize bir kısrak başı gibi

uzanan bu memleket bizim.

bilekler kan içinde,

dişler kenetli, ayaklar çıplak

ve ipek bir halıya benzeyen toprak, bu cehennem, bu cennet bizim.

kapansın el kapıları, bir daha açılmasın, yok edin insanın insana kulluğunu,

bu davet bizim...yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür

ve bir orman gibi kardeşçesine,

bu hasret bizim...''

Ew serê ku wekî mehînekî ji dûr dirêjî van deran bûye ketiye qûna me, mêrêk jî pesnê wê dide. kUrd jî sewa wî û xatira wî hêstiran dibarînîn. Çi ecêbayî!