1. taybetiyeke resen û spesîfîk a zimanê kurdî ye. Di zimanên ergatîv de di hevokên bi lêkerên intranstîv de lêker dikeve bin bandora bireserê( meful an jî nesne). an ku lêker li gorî bireserê tê kişandin û kesandin. Ergativîteya kurmancî şikestiye(jê re nîv- ergatîv jî tê gotin), an ku ergatîvî tenê di dema borî de diyar dibe. Ji bo têgihîştina mijarê em çend mînak bidin wê baştir be. Ji bo vê yekê em zimaneke neergatîv ji xwe re weke mînak bigrin herwekî tirkî wê bi kêrî me bê.



Ben elma yedim

Ben elmaları yedim

Ben elmayı yerim

Ben elmaları yerim

Ben elmayı yiyeceğim

Ben elmaları yiyeceğim



Herwekî tê dîtin lêker di hemû deman de li gorî kesê yekemîn hatiye kişandin. Îcar em bala xwe bidin kurdî bê ka heman hevok tê de rewşeke çawa digrin.



Min sêv xwar

Min sêv xwarin

Ez sêvê dixwim

ez sêvan dixwim

Ez ê sêvê bixwim

Ez ê sêvan bixwim



Herwekî ku hun jî dibînin di demên borî de kurdî ji tirkî cudatir e û lêker li gora bireserê anku mefulê(sêv) tê kişandin. Di kurdî de rewşa ergatîvê wiha ye lêbelê mixabin ergatîv jî ketiye ber bayê asîmîlasyonê. Êdî ji kurdan jî em hevokên mîna "ez xwestim, ez dîtim, ez xwarim" dibihîzin.

(bnr: qirkirina ergatîvê)