1. fikr û projeyeke têra xwe ecêb û xeyalî ye lê ji aliyê din ve mimkun e û hinekan ji niha ve ji bo pêkanîna wê dest bi xebatan kirine. nasa'yê jî mimkuniya wê pejirandiye.

bi qasê zanim cara ewil arthur c. clarke vê yekê fikiriye. lê tê gotin ku berî wî jî yuri artsutanov ê rûs, behsê kiriye.

li gorî vê fikrê wê li fezayê, ji dinyayê nêzikî 100.000 km dûr, li cihê jeosantrîk ya dinyayê, wê îstasyonek were avakirin. paşê tam rasta vê derê, li ser dinyayê jî wê cihek were diyarkirin û wê di navbera van herdu cihan de qabloyeke saxlem were danîn û wê li ser vbê qabloyê tiştên ku tên xwestin, wê bi awayeke hêsan bêne veguheztin li fezayê.

bi saya vê projeyê belkî wê mirovahî bi hêsanî bikare tişt û malzemyên pêwist veguhezîne derveyî dinyayê û li derveyî dinyayê şaristaniyek ava bike.



sedema bicîhkirina îstasyonê ya li noqteya jeosantrîk ew e ku li vê noqteyê, ji bo tişta ku bi leza dinyayê li dora dinyayê dizivire (yanî 24 saetan de carekê) quweta kişandina erdê û quweta dehfkirinê ya ji ber zivirînê, wek hev e. loma tişta li wê noqteyê (weke mînak satalayt) ne dikevin dinyayê, ne jî diçin fezayê. ji aliyê din ve ger îstasyon/asansor li vir be, ji ber ku bi temamî li gorî hêza dinyayê dizivire, wê ji cihê xwe nelive û neşike.