2. helbesta ku ez îro liqayî versiyoneka din ya wergera wê ya kurmancî hatim e..

ev versiyona nû ji aliyê husein muhammed ve hatiye wergerandin..



Şev daket,

çokên min qerimîn,

heyv bi banê esman ve betilî.

Deriyê xwe li min veke!

Îşev hatime

çinîna

gurzeke nêrgizên çavên te,

bo hinek bêhnvedanê,

bo xewnekê, bo piçek girînê

li ser ewrê keziyên xav ên te.



Îşev hatime...

Çirîskên bajarê bîranînan bang kirime.

Li gel sîmayê min yê zarokane,

bi biyên xwe yên şor ve,

hatime û venagerim.

Yan ezê bigihim te

yan jî mîna mûmekê

bişewitim û bihelim.



Deriyê xwe li min veke!

Heman dildarê berê me,

eynî toza ber deriyê te me,

her tiyê li ber pûka berfê,

ba bahozê me!



Deriyê xwe li min veke!

Heman kes im

ku ta duh jî

te ji ronahiyê diniximand

û li ber siya gefan dixwand.



Deriyê xwe li min veke!

Qerimî û kerixiyê rêyeke dûr im.

Weke berê, ezê piçekê li bal te bim

û dîsa biborim!



Şev daket,

çokên min qerimîn,

heyv bi banê esman ve betilî.

Deriyê xwe li min veke!

Her dar û kevir ji tika dike!



Ebdulla Peşêw / 1969 Hewlêr,,,

Xewa Min Nayê / r. 276-277,,,

Ji Soranî : Husein Muhammed,,,