2. Helbestek jana seyda:



Dayê



Mistek baran

ji zivistana çavên xwe

bide min

da îşev tîbûna umrê xwe

bi meya evîna te bişkînim



Dayê

bêhna şewatê

ji lorînên te

dihatin

û Amûdê

weke pêteke agir

di payîzeke bêbext de

diçirisî



Dema te dergûşa min

dihejand

bi hezaran hîv

li ber

rûyê te yê sipehî

xwardibûn

da rûyê te tenê

salên min

rohnî bike



Bayê buhiştê ji singa te

difûriya

bi germahî

destare rojên min

digerand



Min li çavên te dinerî

dema hêsir weke

du stêrkan

têde dibriqîn

û weke pêlên derya xwe digihandin

peravê

ne pêlan perav

ne hêsrên te

herikîn

tenê

tîpin wenda û tî ji dilêmin

niqûtîn



Mistek baran

ji zivistana çavên xwe

bide min

da havîn ji dil

barbike



Mistek baran

ji zivistana çavên xwe

bide min

da pê bi pêlan re

şerkim

nizanim çima pêl

evîna te

dertînin

ez jî îşev

li ser vê

qûma sar westa

û bêkesim

tenê dayê

evîna te

û

derya

bi minre bêxwewin

Jana Seyda