2. fîlma ku min duh ji tirşikê dît û daxist û lê temaşe kir.

ne xerab e. heta dikarim bêjim ku senaryoya wê gelek orjînal e. will ferrell ku di fîlmê de karakterê serekeharold crick dilîze, gelek serkeftî ye. ji xeynî wî lîstikvaniya tu kesî bala min nekişand.

fîlmê de dustin hoffman jî dilîze, em wî ji fîlma rain man dizanin.

ger em vegerin fîlmê;

fîlm ne berhemek wisa ye ku mirov di bin bandora xwe de bihêle an jî xewan lê birevîne. lê dema mirov lê temaşe dike, kêfxweş dibe. ji ber ku mirov dizane ku li tiştekî nû û orjînal temaşe dike.



--- spoiler---



nizanim çima lê sernayoya fîlmê bi min zêde nexweş hatibû hûnandin. yanî derbarê vê bûyera ecêb û efsûnî de, tu agahî û texmîn tune bû. ji aliyê din ve berteke kesên ku vê ecêbê dibihîsin jî bêwate bû. professor jules hilbert, nivîskar karen eiffel û sekretara wê û Harold bixwe jî zêde ne ecêbmayî bû. heçko hemû jî bizanin ku di fîlmekê de dilîzin.



destpêka fîlmê de min qet ji nivîskarê romanê hez nekiribû. hal û tevgerên wê yên dînan ne sempatîk bûn. lê dawiya fîlmê de xwe da efûkirin. lê rewşa profesor jî tam berevajî vê bû. bênamûs, ji bo ku Harold bimire çi ji destê wî bê kir. got tu çare tune ku tu ji mirinê xelas bibî, got tu nikarî nivîskar bibînîn, got ev ne ew nivîskar e û hwd.



ger em werin peyam û fikra fîlmê; belkî senarîst xwestibe ku bibêje trajedî jî bi guherînek biçûk dikarin vegerin komediyê. ya ku min fêhm kir an jî xwest fêhm bikimî ev bû. ji aliyê din ve, ji me re nîşan da ku dema mirov ji mirina xwe agahdar bibe, çawa xwe û jiyana xwe diguherîne û nûka hînî jiyanê dibe.



--- spoiler---