3. sêyemîn pirtûka amed çeko jiyan e. îsal yanî di sala 2014an de derketiye. pirtûk ji 73 rûpelan pêk hatiye. pirtûk ji gelek beşan pêk tê lê eslê xwe de her yek ji van beşan, parçeyên çîrokekê ye.

bi dehan çîrokên kurt deam digihin hev, di dawiya pirtûkê de dîmenek/sahneyek li ber çavên mirov pêk tîne. bi saya vê teknîka nivîskar, mirov dawiya pirtûkê de cihê bûyerê û atmosfera hawirdorr baş hîs dike.

feydeyeke vê teknîkê wisa çêbxwye yanî.

lê ji aliyê din ve ji ber ku ev kurteçîrokên di çîrokê de zêde zêde kurt in, mirov nikare tam ji van kurteçîrokan bistîne.



min pirtûkên din yên çeko nexwendine. di sala 2010an de pirtûka wî ya bi navê varjabed derketiye ku ew jî kurteçîrokek e. yanî piştî kurteçîrokan, cara ewil pirtûka çîrokan weşandiye. ji ber bê yekê dikarim bibêjim ku destpêkek xweş kiriye.



ji ber ku nivîskarê pirtûkê jixwe edîtorê berê (û yê nû?) yê azadiya welat e, hevoksaziya wî têra xwe baş e. lê carina ji ber ku hevok gelek dirêj in û beredayî li hev hatine zêdekirin, fêhmkirina wê zehmet dibe. tiştek din jî ku fêmhkirinê zehmet dike ew ku nivîskar di hevokên xwe de carina gihaneka "ku" kêm bi kar aniye. di zimanê axaftinê de ez jî zêde bi kar naynim, lê di zimanê nivîskê de mixabin dema ev gihanek kêm were bikaranîn, fêhmkirina hevokan carina dibe îşkence.

bi ya min amed çeko jiyan hinekî bala xwe bide vê xalê, wê xwendina pirtxwkên wî hê xweştir be.