1. (bnr: pend û şîret)



Li ber bayê di zana guh bidêre

Ku cêza te bibî tev dir û gewher



Li ber bayê nezanan qet medêre

Wê cêza te bibe wirdê êmê ker



Temaşe ke li tawis ey birader

Binere ew çiqa bi neqş û nîgar e



Ji rûtbûna di lingên xwe ew her

Ji ber xwe pir fehêt û şermîsar e



Birayê min tu berya gotina xwe

Xweşxweş bibîne û paşê bibêje



Bila tirş be hevîrê gotina te

Bi şikevayî li ser sêlê nepêje



Cihê kêmasiya xwe têd bibînî

Tu jê bar ke here cihkî dinî dûr



Eger karî bi merdî dest hilînî

Bi mêrxasî bimir tu l'bin siya şûr



Tiştê ku can pê nerm dibî

Paldan e yan razan û xew



Lê yê ku merva pûç dikî

Bê şik bizan fort û derew



Dema ku baran tête xwar

Lib hûr e şil nake cihî



Li ku giha hev bû yeker

Jê çêdibî pêl û lehî



Meriv du tişt in , ne zêde

Yek ziman yê duda dil e



Tiştê ku mayî guh medê

Ew hestî û xwîna şil e



Hemû dar bi avê têne avdan

Ji bil dara jiyanê ew birader



Eger ne b'xwîna sor ya xort û lawan

Tucar nabişkeve , qet nagire ber



Di kêmasiya dinyê de qet nepojin

Di dil de tev dibe derd û qirêj e



Kesê xemgîn li milk û malê dinya

Serê wî her di teqreqê de gêj e



Xebatê di ber kufletê xwe'd bike

Eger roja te pêk ve bes bi yek nan



Sezatir e tu destê xwe bibeste

Bi koletî li hember mîr û sultan



Seydayê Tîrêj