16. (bnr: li ber derge) / li ber derî



Şev bû dereng

Çoka min sist bû

Hîv li nav ezman kizirî

Derê xwe li min veke

Îşev hatime

Ji çinîna baqek ji nergizên çavê te

Bo razanek, bo xewnek, bo hin girîn

Li ser ewrê porê te yê xav

Îşev hatime

Çirîska bajarê yadîgar bangî min kir

Bi sîma zarotiya xwe ve

Bi xema şorebiya xwe ve

Hatime û venagerim

An digihîjim te

An wek momekê dişewetim û dihelim



Derê xwe li min veke

Ez dildarê te yê cara me

Her zeviya ber derê te me

Her tîna berf û barana te me

Derê xwe li min veke

Ez ew kes im

Heta do

Li nav gewriya ronahiyê te ez vedişartim

Li nav tasa tirsê te ez vedixarim



Dem: Li bin baskê ezman dike bawîşk were

Şûn: Reşikeke bêdeng e

Derî li min veke

Tiştek nîn e şîrîntir be

Ji xişta pê û çip çipa lêvê

Deriyê xwe li min veke

Westayê riyek dûr im

Wekî caran hinekî rûdinim û radibim



Şev bû dereng

Çoka min sist bû

Hîv li nav ezman kizirî

Derê xwe li min veke

Dar û kevirên devê derî xwe davêjin te



Ebdila Peşêw