3.

diftongên ku di hinek zimanan de denganiya wan ji hev diguherin. yanî "ch" tim û daîm ne wekî ku di îngilîzî de "ç" tê zanîn e ger peyv bi elfabeya fransî hatibe nivisîn "ch" dibe "ş"ê me. Herwekî mûzîsyenê navdarê cezayîrî cheb khaled ku ji bo navê xwe elfabeye fransî bi kar aniye ku navê Wî yê rastîn di erebî de الشاب خالد ku wekî şeb xalid e. dibe ku hinek bêjin madem wisa ye hun çima "şeb xalid" nanivîsin. belê em dikarin bi çend hevokên ronîker vê yekê aşkera bikin.

1- ji ber ku nav tiştek taybet e û li gora kêfa tu kesî nayê guhertin. Ji ber ku mirovek bi çi navî navdar be an jî elfabeya xwe ya netewî kîjan be divê navê wî bi wî hawê bê nivisîn. Herwekî çawa tirk navê ehmedê xanî wekî ahmed-i hani dinivîsin û em diqehirin divê em jî heman nezaniyê nekin. Eger ku em wisa nekin wê tu tiştekî standart çênebe. Sibêro yek were wê pêşî li mijara cheb khaled bigere û wê nizanibe ku mjar wekî şeb xalid an jî çeb halid an jî geb xalîd hatiye vekirin. Ji bo standardbûnê ev yek pêwîst e.

2- lê hin kurdên me mixabin digel elfabeya wan a tekûz a netewî heye jî dîsa diçin Ji bo navên xwe elfabeyên biyanî bi kar tînin. Ez jî li hember vê yekê me. Lê ev nayê wê wateya ku bila her kurdînûs jî navê xwe bi kurdî binivîsîne. Herwekî nivîskarê kurd şener özmen bi vî navê ku bi elfabeya tirkî hatiye nivîsîn bi nav û deng bûye piştî vê yekê em nikarin di tirşikê de mijareke wekî şener ozmen vekin ji ber ev ne navê nivîskar ê rastîn e. Lê mixabin ez dibêjim qey bi vî navî di tirşikê mijar vebûye jî*