1. Rojekî ji rojên xwedê rûviyek ji xwe re li deşt û zozanan li kendal û newalan nêçîrê digere axirê dawiya dawî rastê gundekî xerabe û terikandî tê û bi niyeta ku xwarinek ji xwe re ray bike xwe berî nava gund dide. Dinihêre waye li ser dîwarekî dîkek veniştiye. Rûvî banî dîk dike dibêje " ho hevalê dîk merheba ji te re ev çend zeman bû li te digeriyam, bi dîtina te kêfxweş bûm" filan û bêvan tiştan dibêje da ku keysê li dîk bîne û wî ji xwe nêçîr bike. Wisa bi sohbet dîk li ser dîwaran û rûviyê me li erdê ber bi navenda gund ve dimeşin. Haya rûviyê reben tune ku diçe dehfikê. Kûçikek jî ku hevalê Dîk e xwe veşartiye û li benda wan e. Gava rûvî digihîje cihê dehfikê kuçik ji cihê xwe yê veşartî dertê û bi qesta kuştinê êrişê rûvî dike lê rûviyê me bi eman û yemanê xwe xelas dike û Direve. Wisa sal derbas dibin dewran diguhere rojek ji rojên xwedê dîsa berî rûvî dikeve wî gundê Xerabe lê ew bûyerên xwe yên berê ji bîr vekiriye û dîsa çav dîkê ser dîwar dikeve û dîsa heman silav û heman bûyer û heman dehfik û heman rev... Lê vê carê gava rûvî direve ji dûr ve gazî dike dibêje:

"Heya ev dîk muxtar û ev kûçik jî nobedarê vî gundê be wê ev gund her û her xerabe be."

Û wekî diyarî ji me re meseleya gundê xerabe hiştiye. Herwekî mirov Dikare bêje "heya muxtarê tirkan ataturk û nobedarê wan turk silahli kuvvetleri be wê ev welat her û her xerab be. Yanî meseleya gundê Xerabe meseleya tirkiyê bixwe ye.