29. çalakiya ku (şoreşa ku) bûye belayê serê min..

dema berdidim, di dilê xwe de dikevim hezar nîqaşan loma ger we dev jê berda, qet bi xwe re nekevin nîqaşa devjêberdana cixarê, ji lew hûnê tim têk biçin û cardî dest pê bikin..

rojeke temam nedikêşim şev dibe nîvê şevê bi xwe dikevim nîqaşekê 'kuro te dev jê berda, de baş e, çi ket destê te? hi? niha bêtir bextewar î? bêtir dikarî tehma jiyanê ji dev û pozê xwe bigirî û berbidî? bêtir dikarî bi tiştên dî yên xweşî û başiyê ne eleqedar bî?' bersiv; na kakagiyan, ev bû 24 saet in mejiyÊ min leqiyayê, ne bi saet ne bi saniye, saliseyekê jî ji bîra min neçû, ji dewsa ku cihê wê tije bikim, min bêtir valahiyeke kûr di dilê xwe de venişte'

di dawiyê de tÊk diçim, şev nîvê şevê derim û cixareyek distînim, têm malê pêdixim, cixareya ewilîn ya piştî demekê min girtibû kûrahiya laşê xwe, laşê min dicirifîne, tevz dikevin canê min û rehet dikim lê bi cixareya duyem cardî ew laşxweşiya min diçe û dîsa ji kişandinê poşman dibim.

loma pêxistina cixareya ewil gelek girîng e û rê li ber stendina pakêtan vedike, heta hûn yên ewil pênexin û hefteyek sebr bikin wê derbas be.

helbet sedî sed derbas nabe, de bifikirin tiştê ku hûn di rojê de bi salan 20 car dikin, dest ji diqeherin, pirr zor e..

ez ê wî hevalê xwe nim ku bû sebeb min dest pê kir!