13. ew kes in ku divê guh nedin gotinên xelkê yên neyînî.

ez li dîlokê me. tenê yek cîranê min jî tune ku em herin li mala wan bi kurdî biaxivin. tenê 2-3 hevalên min yên welatparêz hene. ew û malbata wan jî bi kurdî nizanin.



lê dîsa jî em li malê bi kurdî xeber didin û zarok tvyê li keça xwe didin temaşekirin. ez wisa her roj ders mers jî nadim keça xwe. tenê bi kurdî xeber didim û carina dema tiştek tirkî bêje ez dibêjim keça min binêre tirkiya vê ev e, kurdiya vê ev e û hew!

tenê bi van hewldanên me, maşelleh keça me bi kurdî diaxive, ji axaftina me %100 fêhm dike. diçe bi zarokên cîranan re dilîze, têra xwe tirkî jî dizane û li cem wan xerîb jî namîne.



welhasil, rewşa sosyal ya yekî ji we jî ez ne bawer im bi qasê ya min xerab be, dê-bav û kal-dapîrên min û jina min jî li bajarên dûr in, lê dîsa jî ev yek pêkan e hevalno. qet hêviya xwe neşikînin. ger hûn û hevsara we bi kurdî bizane, tu astengî nikare we bisekinîne.



di vê navberê de, ez bînim bîra we ku beşa zarokan ya tirşikê ji heye. zarokên we dikarin nêzikî 80 peyvan, ji wir hîn bibin.