15. zû de ye min hay ji ya nû nîne, lê carûbaran serekî li ya kevn didim.

di kategoriya nû de herî dawî min apê min cemşîd xan ku hertim bê ew li ber xwe dibira bextiyar elî xwendibû, camêr qonaxek nû daye pêşiya romana kurdî.

gelek sebebên lawaziya edebiyata nûjen a kurdî hene, çendek ji wan;

- kurmancî hêj bi ser hev de nehatiye û nekemiliye, ku mirov bikaribe dilê xwe lê fireh bike

- ji wêjevanên kurmanc hema bêje tu kes nanê xwe ji wêjeyê naxwe, ji bo pirtûka xwe bide çapkirin gelek kes bi ser de pereyan didin. wêje ji bo gelekan ''hobî'', ''ek îş'', û ''fors'' e.

- kesayeta miletê kurd ku xwe li kesayeta wêjevanan jî daye der, kes hej tu kesî nake, zikê xwe ji hevdu diêşînin, qedrê qelema hevdu nagirin, herkesî xwe bi qûna siyaset û îdeolojiyekî ve girtiye, bûne kom û kolos, kes silava kesî venade.

- dinya û bergeha gelek wêjevanên me teng e, ne klasîkên kurdî dixwînin ne jî yên dinyayê, ji ber ku her ji heman avê vedixwin, ne zimanê wan li xwe zêde dike ne dikarin mijar û temayên nû û resen bibînin.

- di nav mijaran de mijara ''bindestiya kurd'' zora gelek mijaran dibe û ev mijar jî gelek caran rê li ber ajîtasyon û ''edebiyata mexduriyetê'' vedike.

-rexne kêm e ya heye jî dibe sebeb ji bo dijminî û pevçûna dilkî û devkî.

- wergêrr û berhemên ji zimanên biyanî yên hatîn wergerrandin kêm in, asta zimanê wergêrriyê jî mixabin hêj di asta ciwanmerd kulek de ne. ji ber ku berhemên wergerrandî kêm in, wêjevan neçar dimînin, berhemên biyanî bi zimanên biyanî dixwînin, ê ev jî dibe sebeb ku ziman û dinyaya wêjeyî ya wêjevanên me bi ser wî zimanî de here.