1. peyva "beşer" ji "beşerîyet"ê tê. Wateya beşerîyetê, mirovayetî, însanîyetî ye. Di devoka Swêregê û swêregiyan da peyva "beşer" bi wateya "debar" û "aborî"yê tê bikaranîn.



Gava ez ji wan dipirsim, ka hûn ji bo çi hatin Swêregê, dibêjin gund ji me re nedibû, me xwe beşer nedikir, zikê me her tim birçî, pişta me xûz bû, xirecira navbera gundiyan rehetî nedida me.(Pasha Brodrej)