2. Gava ez piçûk bûm li gundê xwe min wextê razanê de serê xwe dida balgî û jorê ve dinêrî li ber razanê çavên min pê diket û xeyalên xwe bi şiklê wan re dikir. hinekî wan qalind, hinekî wan zirav, piçek rast, piçek xar bûn car caran dengê niga mişkan jê dihat wir de wê de diçûn û dihatin û bi hereketê wan xweliyên piçûk diketin erdê heyy gidî zaroktiya min anî bîra min.