7. Çîrokek di der barê kundê da heye: mîr û kund. Çîrokeka xweş e.

Dibê,

"Di zemanekî de mîrekî cizîrê hebû. Gellekî zorker û dilhişk bû. Xelk nema dikaribûn zilma wî bikşînin. Ji welatê xwe derketin çûn.

...
...
...

Wextê mirî ev xeber bihîst, gellek ber halê xwe ket û poşman bû. Ji wê rojê ve xwe ediland û êdî zilm nekir. Ligel xelkê xwe dilovan û qenc bû.

Xelkê ev yek bihîst. Vegeriyan hatin cihên xwe û cizîra botan ji nû ava û şên bû."

(serê şevê Çîrokek, r. 60)