2. Wek asayiyane ango normalane mirov bi ger bi çerx dikeve û digihêje riya rastiyê, lê xuyaye zivirîna zêde û bêpîvan teraziya yekî xera dike. Pê re mirov berê xwe nikare derxîne. Wekî serxweşan dişewişe dilewlibe û bi serserkî digundire, dikeve li binê lingan. Sergêjbûn wiha ye, him ziyanê dide li dorê him jî yekî zererê dibîne. Di dawiyê de meriv dema ku hîç jê hêvî nake navê vî winda dibe, ji holê dirabe. Bi tevayî xirabî û av kolandin. Hinek tevgerîneke bihendaze û hevgirtî pêwîst e.