28. hûtê zeman e. ev cûre telefon mirov fêrî tiralî dikin. tenê ji bo zêdetir bixwênim min telefona androîd firot. gelek caran min bi formata epub pirtûk dixwend lê dîsa sepanên medya civakî û chatê her kemînên zeman in. ger ne mecbûrî be telefona pîremêr bikartênin jî nakim berîka xwe de. jixwe ji kesê dixebite re zêde wext namênit, vêca di otobusê de destneketina qoltixek dibû hêcet pirtûk dernekeve ji berîka çakêt.

li gor min gelek avantajên bikarneanîna van telefonan hene. bi taybetî ji bo kesên dixwazin ser wêje an disiplînek nivîskî xebatek bikin pêdivî ye. bo mînak li kar wextên vale de, ji ber destên te vale ye divê tu organek dî bixebitînî. helbet dikarî wisan bêwate li pencereyan jî binêrî. heger te projeyek hebe û kesek li dora te nebe hingê li ser wê difikirî. vaye tu ji boy xwe bûy hilberîner.

ji derve jî piştî mirov xwe ji telefonên biaqil û berguhkên wan xelas kir antenên mirov vedibin. ez muzîkê tercîhî dengûdorê dikim lê pirî caran dîyalogên ji kolanan tên guhên te tiştek derdixe ji kûrahîya bîra te an jî rê li ber te vedike bi awayek cuda bifikirî. yanî ji derve dema dimeşî an li parqek rûdinî dikarî hin tiştan berhev bikî.

dema dihatim mal berî dest bi xwendinê bikim te digot qey ferze diketim wan sepanên wek kuçkê eleqexwaz her li ber destê min. bi vî awayî her roj çend seet ji kîsê min diçû.