9. ya ku bîlançoya wê ji 100ê jî derbas kiriye.

ez bi awatek objektîf nezanim jî bi awayek xurt texmîn dikim ku piraniya wan hecîyan ne mirovên qenc in.

halê misilmanên li welêt û dinyayê li ber çavê me ye. li tirkiyê çend misilmanên bi rastî rast û dûrist hene? çiqasê wan li hember zilmê dengê xwe derdixin, deng derxistinê berde dilê çiqasê wan ji bo mirina kurdan û hindikahiyên din diêşe, di karên xwe de çiqas rast in, çiqasê wan xwe ji heramê vedidin, çiqasê wan ne li pey torpîlan in, çiqasê wan bawer dikin ku bi kuştina kurdan wê bibin şehîd? rêjeya wan çiqas e? %10? aha rêjeya başiya wan hecîyan jî belkî evqas be.

û di tu civakî de ev rêje ne ji vê kêmtir e. loma ji mirina mirovên zêdetir ji bo wan naêşim. çima biêşim?



hemû zilmkar û dagirkerên me misilman in. her ku misilman xwedî hêz dibin û zêdetir tên ber çavan, dilê min zêdetir ji misilmanan sar dibe.

2. ne xema tu kesî ye. ji ber ku bajarê ku bûyer lê qewimiye bajarê dewleta fîravunekê ye. û piraniya wan heciyan jî ne mirovên qenc in.

ji mirinên mirovên din zêdetir pê naêşim û li ser nafikirim.