30. ew pirs in ku divê her tim jê re bersivek taybet û takekes neyê gerîn.

weke me gotî, di quranê de bi 2-3 xalan behsa çawaniya rojiyan tê kirin û ger pêkan be pêkanîna wan tê pêşniyarkirin. jixwe ya bimantiq jî ev e. em bêjin behsa cemsaran an jî çend rewşên din hat kirin, wê demê piştî 100 salan jî wê pirsgirêka mirovên ku çûne li marsê dijîn derketa.

armanca îbadetan nêzikbûna xwedê an jî bîranîna xwedê ye. divê bi vî mantiqî were fikirîn.

di quranê de ji bo piraniya îbadetan bi şerta ger we karî tên vegotin. li gel vê nêrîna quranê dana zorê, ne hewce ye.



- ez ê bi çi destmêj bigirim?

+ bi avê.

- ger av tune be?

- bi axê.

+ ger ew jî tune be.

- bi çîmentoyê.

+ ger ew jî tune be.

.....

...

..

(bersiva çend pirsan were dayîn bila bê dayîn. dawiya dawîn wê bersiv ev be: heyran ger tu nekarî negire , ne şert e)

27. Ew problem in ku dema hêdîs weke referans werin girtin hejmara wan dibin bi milyonan.

Li ser rûyê dinyayê hedîsek tenê ku mirov jê bawer bike.

Li gorî quranê ne hedîs heye ne jî çavkaniyek din û quran dibêje tenê quran bes e.

Ger tu bêjî quran ne bes e jixwe ev dibe înkara quranê. Tu pêdiviya misilmanan bi hedîsan tune jixwe sedsala ewil ya îslamê de nividandina wan qedexe bû. Ger quranê çavkaniyek wisa pêşniyar bikira wê rêbazên nivîsandina wan nîşan bida. Lê tam berevajiyê wê her tim dibêje çavkaniyek din tune tenê ez heme û pêxember jî tenê peyamnêrê min e.

25. pirsgirêkên cûrbcûr in. lê ne yên li jor in. eyb e ku mirov behsa van tiştan bêje pirsgirêk.

ji ber ku mirovek ku bi qasê dînê red bike aqil be, divê bizane ku pirsên bi vî rengê amator in.



1- meseleya rojiyan. di quranê de ji bo demên rojê, du wext hatine diyarkirin: hilhatina rijê û avabûna wê. hûn şerta herî girîng ya rojiyê jî karîn e. yanî ger hûn nekarin (sedema wê bêsînor e) hûn ne mecbûr in ku bigirin. bûna li qutbên dinyayê, bûna li deverek bêderfet, nexweşî û gelek tiştên din dikarin bibin sedem. loma ger hûn nikarin (ku ne pêkan e) negirin û xelas. erê xelas.

ha, mirov ger bixwaze dikare li gorî saetên weke mînak mekkeyê jî bigire. mirov dikare her wextê salê, ji bo xêrê û terbiyeya nefsa xwe rojî bigire. ji bo vê yekê astengî tune. ez jiyana li qutban nizanim. lê îhtîmalek mezin, wan bi awayekê ji xwe re saeta şiyarbûnê (hilhatina rojê) û şevê (çûna ava) diyar kirine. nexwe saetên rojiyê jî dikarin werin diyarkirin. ji bîr nekin, xwedê dibêje ez ne muhtacî rojiyên we me. yanî rojîgirtin sembolek e, îbadetek e. niyet û armanca wê girîng e yên din ne...



2- li gorî quranê kesên ku ji xwedê bawer dikin, dikarin herin bihûştê. yanî ne tenê misilman. tiştek wisa tune yanî.

ger xwedê ji bo her şexsî, pêxemberek bişanda jixwwe wateya vê dinyayê nedima. ger jiyan azmûnek be, ev azmûn %100 takekesî ye. daxwazên mirovan, derfetên wan, tiştên tên serê wan, gelê wan, çanda wan û her tiştên wan ji hev cûda ne. xwedê jixwe nabêje li dinyayê wê edalet hebe. edaleta xwedê wê ne li vir be. lê wê li gorî şert û mercên hûn tê de ne, wê hesab were pirsîn.

ger mirovek bi saya daîşê îslamê nas bike û jê bawer bike belkî wê here cehnimê û ger înkar bike wê here cinnetê. em bi hêsanî her tiştî kategorîze dikin lê ji bo biryar û baweriyên mirovan gelek parametre hene. ger di şert û mercên van parametreyan de mirovek ji dil be û qenc be, bêguman tenê xwedê zane ka wê kî here bihûştê û kî here cehnimê.